Aan de Kaspische zee ligt Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan, bewoond sinds de Steentijd, bekend bij Alexander de Grote als Atropatene. De aardgasvlammen gaven Azerbeidzjan de bijnaam 'land van het eeuwige vuur'. Het natuurschoon van Kaukasus en Kaspische Zee wedijvert hier met de culturele erfenis van karavanserais, sjah-paleizen en oliebaronnenvilla's. Ooit achtereenvolgens Arabische, Britse en Russische invloedssfeer, is het nieuwe Azerbeidzjan al drie decennia een onafhankelijk land met enorme olie-inkomsten. Symbool daarvan is Bakoe, met hypermoderne extravagantie naast Unesco-werelderfgoed. 

Aan de oevers van de Koera ligt Tbilisi, hoofdstad van het ooit Hellenistische Georgië, bakermat van Griekse mythen – van Argonauten en Medea tot Prometheus -, maar ook een van de eerste christelijke staten. Gelegen in de Transkaukasus, met besneeuwde bergen en vruchtbare wijnvalleien, heeft het nu dertig jaar soevereine Georgië veel te bieden aan cultureel en immaterieel erfgoed, zoals de oudste wijncultuur. Tbilisi belichaamt de pittoreske diversiteit, van Ottomaanse stadskern en middeleeuwse vesting en kerken tot ultramoderne torens en bruggen. 

Beide hoofdsteden, Tbilisi en Bakoe, zijn een mengelmoes van vele tijdperken en culturele invloeden. Deze reis voert van de Kaspische Zee naar de Kaukasus, langs bergdorpen, moddervulkanen en karavanserais op de Zijderoute. Van het futuristische Bakoe naar het bourgondische Tbilisi, van het land van vuuraanbidders en oliewinners naar het land van krijgers en dichters. Kortom – het mooiste van de Kaukasus.